ከዲ/ን መስፍን ደበበ እርሱ እናቴ እኔን ቅሪት እያማጠኝ፤ በልጅነት ሊገላገል በሐሳብ ያረገዘኝ፤ በማኅፀን ሰፋድሉ በትምህርቱ እኔን ስሎ፤ በመዶሻው እኔን ጠርቦ አስተካክሎ፤ እጄን ይዘህ አለማምደህ እንዲያ ስድህ፤ ቃለ ነገር ቃለ ምሥጢር እየጋትህ፤ ጠንካራውን ጥሬ ቃሉን አስቆርጥመህ፤ አንተ አብይ ባሕር የትምህርት ውቅያኖስ፤ ምርጥ ዕቃ ማዕዘን ዕብነ አድማስ፤ በእንቁላል ቅርፊት ቀድቼ የረካሁኝ ከአንደበትህ፤ ርዕሰ እውቀት አንተ አፈ ዝናም በትምህርትህ፡፡ አሕዛበ-ምድር ማንነቴን በጠብታህ ጎበኘሃት፤ የነፍሴን እርሻ አጥግበህ በልምላሜ ከደንካት፡፡ ሕሊናዬን በተመስጦ መንኮርኩር ስታከንፋት፤ ከታችኛው ከእንጡረጦስ ከበርባኖስ ስታጠልቃት፤ ዖፈ ጣጡስ መጥቀህ በረህ የነገርኸኝ፤ እንደ ሙሴ ከእግረ ታቦር ያላቆምኸኝ፤ አለማወቅ ጥቁር ካባ፤ የጨለማን መጋረጃን ያራቅህልኝ፤ ኢትትሃየድ እያለ ወራሴን ስታለምደኝ፤ ምሥጢሩን ስትቀዳ ዘቦቱን ስትነግረኝ፤ የሰብዕና ዘበኛዬ እኔን በትምህርቱ ንቅሳት ሲነትበኝ፤ ያኔ ነበር የነቀሰኝ በልቡናዬ ሕያው ቃሉን የከተበኝ፤ በጉልጓሎ በእርሻው ቦታ የጠመደኝ፤ እያረሰ ጅራፍ ቃሉን ጆሮዬ ላይ ሲያጮህብኝ፤ ከሃያው ክንድ ከመቅደሱ ከሚፈልቀው፤ ከዙፋኑ ከቃል ሥግው ከሚፈሰው፤ እንደ መስኖ ሊቀላቀል ከሚወርደው፤ ከእኔ ሕይወት ከሸለቆ ከአዘቅቱ ሲንዶሎዶል፤ የመብል ዛፍ ፍሬ በኩር ሲያበቅል፤ ያኔ ነበር ስሜ ሽቶ ከጌታ ስም ሲቀላቀል፤ ሃይማኖት የፍቅር እሳት ሲንቀለቀል፤ ተቆጠርኩኝ ግብር ገባሁ ከቤተ ወንጌል፡፡